Ijshockey in je pyjama

Hallo allemaal :) Weer een week voorbij, en er is weer een hoop gebeurd. Ik weet niet eens waar ik moet beginnen!
Ik heb nu een weekje lessen achter de rug, en het is wel wennen allemaal. Ze hebben hier een heel andere manier van lesgeven. In Nijmegen ben ik gewend aan pennen, pennen tot je hand van je pols valt terwijl je probeert alle belangrijke dingen die de professor zegt bij te houden tot je uiteindelijk opgeeft en je mobiel er maar bij pakt (oeps, betrapt haha). Hier vertellen leraren meer over de eigen ervaringen die ze hebben bij de stof. Ze vertellen in anderhalf uur waar ze in Nijmegen vijf minuten bij stil zouden staan. Dat is anders. Niet beter of slechter, maar anders.
Afgelopen woensdag heb ik mijn eerste was gedraaid. Ik weet dat dat niet erg interessant lijkt, maar ik vond het zelf grappig hoe ik eerst mama een paar keer moest whatsappen over bepaalde kleren die al dan niet samen de was in mochten. De wasmachines zijn gratis te gebruiken, je hoeft ze alleen te reserveren. De waskamer zit in de kelder van gebouw 2b, dus ik moet alleen een pleintje overlopen om erheen te gaan aangezien ik in gebouw 2a zit. Het grappigste moment vond ik echter dat ik me realiseerde dat ik bijna een vakantiegevoel had (afgezien van de kou dan haha). Daar liep ik dan, met mijn plastic tas vol vuile was in de ene hand, een fles wasmiddel in de andere, in mijn pyjama met sneeuwschoenen en al, door de sneeuw om mijn was te doen. Het is zo gemakkelijk om je hier thuis te voelen, omringd door allemaal leuke mensen. Natuurlijk is het niet zoals thuis, maar ik heb wel het gevoel hier een plekje gevonden te hebben en dat is een fijne gedachte.
Dat klinkt een beetje dramatisch allemaal! Over naar leukere dingen haha. Gisteren zijn we met een stel naar de universiteit gegaan. Niet om te studeren haha, maar vlakbij liggen twee heel grote meren waar we naartoe gewandeld zijn. Wederom helemaal bevroren, we hebben er een paar mooie sneeuwengelen achter gelaten.
Daarna zijn we naar een ijshockeywedstrijd gegaan. Dat is hier net zo populair als voetbal bij ons. In de bus waren we al omringd door fans in jerseys met sjaals en tassen vol bier. Het team van Oulu heet Oulun Kärpät en heeft al zes keer de nationale titel behaald. Behoorlijk goed dus! Ze speelden vandaag tegen de Pelicans. Ik zal niet doen alsof ik een groot sportliefhebber ben, ik was vooral nieuwsgierig naar hoe zo'n wedstrijd eraan toe gaat. En man wat was dat gaaf! Een heel stadion vol mensen. Toen we binnenkwamen waren de spelers van beide teams aan het inspelen, terwijl ze pucks in het doel schoten. Vijf minuten voor de wedstrijd begon was het veld leeg. Toen begon opzwepende muziek te spelen en stroomden eerst de Pelicans het veld op. 90% van het stadion bestond uit Kärpät fans, dus de stilte was bijna voelbaar. Maar toen zij opkwamen, wauw! Cheerleaders aan weerzijden van het valt en vlammen spoten langs de zijkanten van de ingang omhoog terwijl zij onder luid gejuich het veld opkwamen. Je werd er meteen helemaal enthousiast van. En spannend dat het was! Ze spelen drie keer 20 minuten met tussendoor steeds 17 minuten pauze. De laatste 20 minuten waren het spannends. Kärpät stond met 2-1 achter, maar ze hadden twee van de vijf spelers van de Pelicans op de bank zitten met strafminuten (ofwel de Sinbin haha). Met nog 55 seconden over maakten ze het gelijkmakende punt. Nu was er weer even pauze, en begonnen de shoot-outs, net zoiets als penalty's. De keeper van de Pelicans hield ze allemaal tegen en helaas liet de keeper van Kärpät er eentje door. Desalniettemin was het een geweldige ervaring en zou ik zo nog eens gaan.
Voor de komende week staan er ook weer leuke dingen op de planning. Met een groepje van tien hebben we zelf een reis georganiseerd naar Muonio, in Lapland. We zitten in een mökki, zoals dat heet, wat eigenlijk gewoon een groot huis is, maar wel voorzien van open haard, sauna en wat al niet nog meer. We hebben twee auto's gehuurd en gaan donderdagmiddag op weg! We zitten vlakbij een nationaal park, rendierboerderij, ski-resort en plaatsen waar je een huskytocht kunt doen. Het enige minpuntje is dat de weersvoorspelling een ijzig koude week voorspelt, zeker in Lapland haha. Dat wordt even bikkelen dus!

Liefs, Laura

ps. Ik wil nog even toevoegen dat mijn vrolijke blog hopelijk niet het idee wekt dat ik thuis niet mis. Skypen is een fantastische uitvinding, maar niets gaat toch boven je familie een echte knuffel kunnen geven :) En dat is dan ook iets waar ik zeker naar uitkijk, hoe gezellig het hier ook is! Xxxxx